μαυροκόκκινο

Στον Κ. Γ.

ο γιος μου

λέει

ότι το απόγευμα

κάποιος μαχαιρώνει τον ήλιο

κάτω απ’ την ακρόπολη

εκείνος,

γίνεται κόκκινος

κι έτσι έρχεται η δύση του.

μα μετά,

είναι σαν το αίμα

όσο μένει μαυρίζει

κι έτσι έρχεται η νύχτα.

θέλω να του πω,

ότι η πλάση

κοκκινίζει και δύει

μαυρίζει και πενθεί

για κάθε μαχαιρωμένο μετανάστη

στα άνω πετράλωνα

μα,

άκου τώρα

το ξημέρωμα

εκεί

λίγο πριν

την ανατολή

στις 6.12 π.μ.

την στιγμή που γεννιέται

το πρώτο φως

τότε μπορούμε

να εξεγερθούμε

βλέποντας μαζί

το πρώτο ξημέρωμα

αυτό που ο ήλιος

ξεχάστηκε

μα το ‘φέραν

οι φωτιές

που ανάψαμε

για να καταστρέψουμε

κάθε κατασκευασμένη

ανθρώπινη συνθήκη.

κοιτώντας γύρω

ναι,

οι κολασμένοι

είναι

οι πιο όμορφοι εξεγερμένοι

μα,

δεν θέλω ν’ αρκεστούμε

στις παθητικές μετοχές

οι συνέπειες του παρακείμενου

μόλις τελείωσαν•

το κόλπο είναι

να τους πιάσουμε

στον ύπνο

*πάμε;